Rozdział 16

Logan

Szedłem na sam dół kierując się do wyjścia, kiedy zobaczyłem rozsuwane drzwi niedaleko recepcji od razu wyszedłem pospiesznie z szpitala- o ile można było to nazwać szpitalem. Mój cel to parking i odnalezienie mojego auta. Po niecałych trzech minutach odnalazłem go. Otworzyłem kluczykiem samochód po czym do niego wsiadłem.

- Kurwa – uderzyłem z całej siły w kierownice – Spieprzyłem to – włożyłem kluczyk do stacyjki odpalając czarnego Fiskera.

Wyjechałem z prawie pustego parkingu na zatłoczoną ulice Los Angeles. Jechałem praktycznie nie skupiając się na drodze. Moje myśli krążyły tylko w jednym punkcje – Lub kimś. O mały włos a nawęd bym przejechał przez czerwone światło na krzyżówce, któro zmieniło się naglę. Nacisnąłem szybko pedał przy tym ostro hamując. Czerwone światło było wiecznością które miało się zmienić na zielone, kiedy w końcu to zrobiło zmieniłem bieg prawą ręką i wtedy poczułem ból i pieczenie. Po zewnętrznej stronie ręki miałem ją lekko rozciętą, ale i tak bolała nie miłosiernie.

***

Weszłam do domu rzucając kluczyki od drzwi i od samochodu na szafkę ściągając przy tym buty.

Musiałem się komuś wygadać. Potrzebowałem tego jak pies wody w upalny dzień. Wyciągnąłem telefon, odblokowałem go, a następnie wszedłem w kontakty.

Do kogo zadzwonić ?

Kendall wyjechał na parę dni do rodziny w jakieś ważnej sprawie wiec nie będę mu zawracał moimi jakimiś głupimi problemami głowy. Tym bardziej nie wybiorę numeru do Jamesa chce pogadać o Liz, a on jest jej bratem wiec nie będzie komfortowo się z nim gadało. Moja ostatnią nadzieją został Carlos, mam nadzieje, ze poświęci mi parę minut.

Przeleciałem palcami po ekranie do litery C i wybrałem numer do kumpla. Po sześciu sygnałach odebrał

- Co jest stary ? –zaczął rozumowe

- Mam problem – przerwałem – Chodzi o Li..

- Czekaj chwile – przerwał mi – Co powiedziałeś ? Coś jest z nią nie tak ?

- Kurwa to ze mną jest coś nie tak ! – przeanalizowałem słowa jeszcze raz które były wypowiedziane w ciągu paru minut. Poniosło mnie -  Przepraszam to mnie przerosło

- Rozumiem czekaj chwile ja za jakieś pięć minut będę u ciebie

***

- Kupiłem po drodze piwo – wszedł do domu pokazując dwie butelki z zawartością

- Jakoś nie mam ochoty – wymruczałem przez zęby wchodząc do salonu

- Wiec to coś poważnego – usiadł na kanapie, a ja natomiast udałem się do kuchni po dwie szklanki

- Ja też czuje ze to coś poważnego – postawiłem na szklanym stoliku naczynia. Carlos natomiast otworzył piwo

- Na pewno nie chcesz ? – pokazał na butelkę

- Albo jednak polej – skusiłem się. Może to pozwoli mi trochę w myśleniu

Siedzieliśmy przez chwilę w ciszy, ale przyjaciel wolał przerwać to nie odpowiednim pytaniem.

- Coś czujesz do Liz ? – z góry zaatakował mnie tym na co nie miałem odpowiedzi

- Nie wiem.. Zachowałem się jak dupek, kiedy zapytała mnie o to samo. Czuje, że kiedy powiem jej, że nic nie czuje zrobi sobie coś głupiego w końcu jest tam gdzie jest – przerwałem układając sobie wszystko w głowie – Ale tego nie powiem..

- Wiec co je..

- A wiesz co jest najgorsze w tym wszystkim ? – przerwałem mu pytaniem, na które nawęd nie pozwoliłem mu odpowiedzieć tylko dalej kontynuowałem – Ja coś chyba do niej czuje

Melisa

Jak dobrze mieć kochanego chłopaka, który spędzi z tobą piątkowy wieczór. Nick niestety nie jest taki najczęściej ma różne wymówki i zbywa mnie głupimi tekstami do domu twierdząc, ze nadrobimy to w następny piątek – obejrzymy jakoś komedię, pośmiejemy się, powygłupiamy jak normalna zwykła para. Na szczęście w ten wieczór zrobił wyjątek. Byłam wtulona w jego tor, jego lewa ręka spoczywała na moim brzuchu, a natomiast prawa trzymała pilot skacząc po różnych kanałach  szukając coś co nadawało by się do obejrzenia w takiej sytuacji.

- Martwię się o Liz – zaczęłam temat

- Mieliśmy o niej nie rozmawiać – pokręcił się na kanapie, a jego ręka znalazła się na moich brązowych włosach

- Tak wiem – wymruczałam – ale..

- Wiem, że to trudne w tej sytuacji  dla ciebie tak jak jej bliskich – przerwał mi gładząc mnie po głowie – Trzeba się z tym pogodzić, bo nie wiadomo czy ona w ogóle z tego wyjdzie – miał racje, ale nie dopuszczałam tego do siebie, że może być tak już na zawsze – Możemy o tym dziś nie rozmawiać chce ten wieczór spędzić tylko z moją małą księżniczką

- Nie jestem mała – wtrąciłam

- Jesteś dla mnie – oddał mi delikatny pocałunek

- Ale muszę ci coś powiedzieć – wróciłam z powrotem do tematu – Czuje, że coś jest nie tak. Ona zachowuję się dziwnie

- Kochanie to zrozumiałe przy tej chorobie

- Nie o to mi chodzi. Ona… ona ostatnio ciągle mówiła o Nathanie – przeraziłam się na samą myśl o nim  – Wiem jak bardzo go nienawidziła za to wszystko co jej zrobił, ale dlaczego mówi o nim ? Przecież to jest potwór

- Co mianowicie mówi ? – zaciekawił się. Jego reakcja wzbudziła we mnie lekkie podejrzenie

- Bredziła coś od rzeczy, że chce.. – przerwał mi dzwoniący telefon Nicka

Wyciągną rękę do kieszeni i zobaczył na ekran

- Przepraszam to pilne muszę odebrać – znowu to samo.

Usiadłam o on wyszedł do kuchni. Wzięłam pilota do ręki i teraz to ja latałam po wszystkich kanałach. Nigdy nie podsłuchiwałam rozmów mojego chłopaka, ale teraz zaciekawiło mnie jedno zdanie wiec wstałam z kanapy i zbliżyłam się troszkę do drzwi

- Liz… tak ona… nie pieprz mi takich głupot.. tak wiem co mam robić… nie ona… Nathan mówię ci…

_____________________________________________________________________

Witam was po dłuższej nie obecność za którą z góry was przepraszam. Wiecie jak to jest czasem nie ma się weny, do tego dochodzi szkoła i mase spr i kartkówek -.- No, ale jakoś na szczęście wena mi dopisuje i nawęd myślę nad załorzeniem nowego bloga :) Nie bójcie się tego nie porzucę, choć kto chce jeszcze to czytać ? :O Pewnie już nikt ;c Co do rozdziału to trochę jest nudny nie podoba mi się szczególnie.. no hee.. to do następnego :)

10-12 komentarzy nowy rozdział <3