Rozdział 1

Mieszkam w L.A od dwóch lat. Miasto na pozór śliczne, piękne, ale gdy przyjrzy się bliżej dostrzega się wiele pokus, nienawiści i zła. Ściągało mnie ono często na złą drogie ja np: narkotyki. Nie powiem były dobre zapominałam o bożym świecie. Smutki przemijały dalej. Czas stawała w miejscu i liczyłam się tylko ja. Nikt inny. W to bagno wplątał mnie były chłopak. Nathan. Tak jak to miasto wydawał się dobrym człowiekiem , ale głębiej okazał się zwykłym dupkiem. Czasem umiał pokazać swoja słabości.

Z tego wszystkiego wyrwała mnie Mikela. Jakieś osiem miesięcy  temu. Tak to wszystko trwało rok i cztery miesiące. Pomogła mi się wyrwać z tego gówna. Przede wszystkim uwolnić się od Nathana i jego ześwirowanego brata. Evana. Któremu było tylko jedno w głowie. Jak dobrać się do mojch spodni. Nathan szczególnie nie zwracał na to uwagi. Kiedy  mu to mówiłam uważał , że wtedy brałam. Typowy facet. Raz o to ostro się pokłóciliśmy. Uderzył mnie. Czułam okropny ból. Dostałam w brzuch. Skręcałam się na zimnej podłodze z bólu. Nic nie aragował. Próbowałam nawęd doczołgać się do telefonu, który leżał na szklanym stoliku. Zabrał go. Moja nadzieja wtedy upadła, a ja razem z nią. Zemdlałam. Obudziłam się dopiero na drugi dzień w szpitalu. Dowiedziałam się ze byłam w ciąży w piątym miesiącu. Nic nie było widać. Lekarze mówili , że czasem Płud się ukrywa i  mogłam go nie zwarzyć w dziewiątym miesiącu ciąży. Nie możliwe a jednak. Czułam się dobrze przez ten czas i nie podejrzewałam , ze jestem w ciąży.

Co stało się z dzieckiem ?

Nie oddaliśmy go do domu dziecka czy od razu do rodziny zastępczej. Nie usunęłam ciąży. Nie zostałam matką choć pragnęłam tego kiedy dowiedziałam się o tym. Chciałam choć nie miałam zielonego pojęcia o tym , ani warunków na to. Z tymi idiotami w domu.

Nie.

Poroniłam.

Zabolało i to bardzo.

Mogłam mieć córkę lub syn. Ale nie. Własny ojciec i dawny chłopak go uśmiercił.

Przez chwile nieuwagi , złości , nie ufności , nie podania szybkiej pomocy. Przez niego straciłam dużą nadzieje. Z tego co mówili lekarze nie mogłam zajść w ciąże ponownie przez to co mi zrobił. Znów zabolało.

Popadłam w depresje. Nie mogłam  sobie poradzić nawęd sama ze sobą. Nie potrafiłam zerwać z tym dupkiem. Wiele dziewczyn zrobiło na mojm miejscu to dawno temu , ale nie ja. Nie mogłam. On jeden tylko zapewniał mi dom nad głową i co najważniejsze w tej chwili było narkotyki. Przez które zapominałam o wszystkim. Postąpiłam wtedy wiele błędów.

Z tego wszystkiego wyciągnęła mnie Mikela. Poznałam ją przypadkowo. Gdzie ? W parku. Wpadłam na nią kiedy szłam zapłakana , bo nie wytrzymywałam tego co się działo w tamtym domu. Wpadłam na nią. Wypadły mi narkotyki. Szybko się zorientowała co to. Była w tedy jak wdzud na dupie. Chciała iść z tym na Policie. Zagroziłam jej , a ona się wystraszyła. Uciekła. Tydzień po tym spotkałyśmy się ponownie w tym samym miejscu. Znowu byłam zapłakana. Chciała mi pomóc. Wygadałam jej wszystko. Mikela sprawiłam , ze zauważyłam osoby inne niż w których się obracałam. Pomogła wyrwać się od nich i zostawić przeszłość za sobą.

To co było nigdy już się nie stanie.

Zapomniałam o wszystkim.

O dupowatym chłopaku i o jego bracie który jak miał okazie dobrać się do moich gaci próbował, szalonych imprez i wszelkich narkotyków, Poronieniu i zostaniu matką.

Złe rzeczy z przeszłości zostały szczelnie zamknięte w moim umyśle. Czasem się otwierają powrotem , ale staram się nad nimi zapanować, żeby nie zawładnęły mnie z powrotem.

Gdzie byli mój rodzice i dlaczego mi nie pomogli ?

Po prostu wstydzili mnie się , że ich jedyna córka , która w przeszłości była słodką dziewczynką jest narkomanką. Wyrzekli mnie się dla nich  już dawno nie żyłam. Czasem matka  chciała się ze mną skontaktować , ale bała się reakcji ojca. Dla niego na 100% już nie żyłam.

Gdyby nie Mikela nie wiem co było by ze mną w tej chwili. Nie wyobrażam sobię tego. Moje życie w pewnym sensie się z powrotem ułożyło. Miałam normalny dom który dzieliłam z najlepszą przyjaciółką. Mikelą. Miałam prace. Kelnerka. Nie była aż taka zła. Miałam czym zając czas i nie myślałam o tych narkotykach. Czasem do nich mnie ciągnęło , ale starałam się ich nie brać. Trudne.

Chce aby przyszłość była już normalniejsza , ale się nie da kiedy wracają złe wspomnienia.

____________________________________________

Można powiedzieć , że jest to małe wprowadzenie w opowiadanie. Miałam go dodać w  prologu , ale stwierdziłam  ostatecznie ze będzie w rozdziale, choć w prologu było by lepiej.

Kto się jeszcze nie zapoznał z bohaterami możecie je zobaczyć w zakładce :)

Jak przeczytałeś to proszę o komentarz :)

Osobiście rozdział mi się podoba ^^